همه چیز درباره ویروس اچ پی وی

ویروس پایپیلومای انسانی (HPV)، یکی از شایع ترین عفونت های مقاربتی است که عمدتا در افرادی دیده می شود که از لحاظ جنسی فعال هستند.

انواع مختلفی از این ویروس وجود دارد که برخی از آن ها می توانند منجر به زگیل تناسلی و برخی دیگر سرطان شوند.

در این مقاله به بررسی کامل ویروس HPV، نحوه انتقال آن، علائم و روش های درمانی خواهیم پرداخت.

• احتمال ابتلا به HPV در افرادی که از لحاظ جنسی فعال هستند، بیشتر می باشد.
• ویروس HPV می تواند از طریق دهان، واژن و یا رابطه مقعدی انتقال پیدا کند.
• در برخی موارد، این ویروس در حین زایمان به نوزاد منتقل می شود که منجر به بروز عفونت های تناسلی و یا سیستم تنفسی خواهد شد.
• درمان قطعی برای ویروس HPV وجود ندارد، اما واکسن زدن می تواند روش ایمن و موثری باشد.

ویروس پاپیلومای انسانی شایع ترین عفونت جنسی در جهان می باشد و 79 میلیون نفر به این عفونت مبتلا هستند. تقریبا نیمی از افراد فعال جنسی در مقطعی از زندگی خود به HPV مبتلا شده اند. از آنجایی که اغلب علائمی ایجاد نمی کند، بسیاری هرگز نمی دانند که آن را داشته اند.

اگرچه اکثر انواع HPV باعث بیماری جدی نمی شوند، اما برخی از آنها می توانند منجر به سرطان شوند. در صورت عدم درمان، این انواع پرخطر می توانند باعث سرطان دهانه رحم و مقعد و سرطان های کمتر شایع فرج، آلت تناسلی، کیسه بیضه، دهان و گلو شوند، HPV به یک نگرانی فزاینده برای افراد مبتلا به HIV تبدیل شده است، زیرا آنها در معرض خطر بالاتری برای عفونت و بیماری HPV هستند، به خصوص در تعداد کم .

HPV چیست؟

HPV ویروسی است که در سلول های صاف و نازک سطح پوست شما به نام سلول های اپیتلیال زندگی می کند. اینها همچنین در سطح واژن، سوراخ جلویی، فرج، دهانه رحم، مقعد، سر آلت تناسلی، دهان و گلو یافت می شوند، به همین دلیل است که رابطه جنسی می تواند به راحتی ویروس را به دیگران منتقل کند – از جمله سطوحی از پوست که می توانید ببینید، مانند فرج، و روی چیزهایی که نمی توانید ببینید، مانند سطح دهانه رحم یا داخل مقعد. اکثر افرادی که به HPV مبتلا می شوند، عفونت خود به خود از بین می رود، اغلب در عرض 6 ماه تا یک سال.

بیش از 100 نوع HPV وجود دارد. برخی از آنها به هیچ وجه باعث مشکلات سلامتی نمی شوند در حالی که برخی دیگر باعث ایجاد زگیل های معمولی و کف پا می شوند. حدود 40 نوع عامل زگیل تناسلی هستند، در حالی که حدود 12 نوع پرخطر می توانند باعث دیسپلازی شوند که سلول های غیرطبیعی هستند که می توانند منجر به سرطان شوند.

انواع 6 و 11 HPV باعث حدود 90 درصد زگیل تناسلی می شود. انواع 16 و 18 باعث حدود 65 درصد سرطان های دهانه رحم و مقعد می شوند. سایر انواع پرخطر عبارتند از 31، 33، 35، 39، 45، 51، 52، 56، 58 و 59 که برخی از آنها باعث بیماری مقعدی می شوند. (برای اطلاعات در مورد پیشگیری از HPV به زیر مراجعه کنید.

انواع HPV که باعث زگیل تناسلی می شوند با سرطان مرتبط نیستند. با این حال، اگر شما یک نوع HPV دارید، ممکن است نوع دیگری نیز داشته باشید که می تواند باعث سرطان شود. این امر به ویژه در مورد افراد مبتلا به HIV صادق است.

علائم و نشانه های ویروس HPV

در ابتدا ابتلا به ویروس HPV با علامت و نشانه ای همراه نیست، اما ممکن است چند سال بعد با علائمی مانند زگیل ظاهر شود.

زگیل تناسلی، یکی از شایع ترین علائم برخی انواع این ویروس می باشد. زگیل های تناسلی، توده های خوشه انگوری کوچکی هستند که بر روی ولو و دهانه رحم خانم ها و آلت تناسلی آقایان ظاهر می شوند.

برخی انواع ویروس HPV می توانند در بروز سرطان دخیل باشند. سرطان هایی مانند دهانه رحم، واژن، آلت تناسلی و مقعد. البته ممکن است چندین سال طول بکشد تا این ویروس تبدیل به سرطان شود.

زگیل

توده‌های کوچک، برجسته و سخت با سطحی مانند گل کلم ممکن است به تنهایی یا به صورت توده‌ای در داخل یا اطراف واژن/ سوراخ جلویی، مقعد یا نوک آلت تناسلی رشد کنند. گاهی اوقات به آنها condylomata acuminata یا condylomas می گویند. وجود زگیل ممکن است به این معنی باشد که دیسپلازی نیز وجود دارد و باید به دنبال آن بود.

دیسپلازی

علائم را نمی توان به راحتی احساس کرد یا به راحتی مشاهده کرد، بنابراین انجام منظم پاپ اسمیر برای یافتن دیسپلازی دهانه رحم یا مقعد بسیار مهم است. اغلب از آن به عنوان یک نوع بیماری “پیش سرطانی” یاد می شود. بیشتر دیسپلازی خود به خود از بین می رود. با این حال، اگر پیدا شد، باید به طور منظم بررسی شود تا ببینیم که آیا به سرطان پیشرفت می کند یا خیر.

سرطان

دیسپلازی می تواند به سرطان تبدیل شود. چهار نوع شایع عبارتند از سرطان دهانه رحم، مقعد، رکتوم و آلت تناسلی. HPV همچنین می تواند باعث سرطان سر و گردن دهان یا گلو شود. علائم ممکن است وجود نداشته باشد و در صورت وجود می تواند شامل خونریزی، درد، بو یا توده قابل توجه باشد. اگر به موقع تشخیص داده نشود و درمان نشود، می تواند تهدید کننده زندگی باشد.

احتمال ابتلای افراد مبتلا به HIV به HPV بیشتر از افراد HIV منفی است و همچنین احتمال ابتلا به زگیل تناسلی، سرطان دهانه رحم و مقعد و سرطان سر و گردن بیشتر است. اگرچه میزان برخی از سرطان ها از زمان شروع درمان های ترکیبی در سال 1996 کاهش یافته است، اما میزان سرطان مقعد و سر/گردن افزایش یافته است در حالی که نرخ سرطان دهانه رحم تقریباً ثابت مانده است. این تا حدی به دلیل زندگی طولانی‌تر اما با سیستم ایمنی ناقص است.

علت بروز ویروس HPV

HPV، ویروسی است که از طریق تماس پوستی و در طول رابطه جنسی و یا تماس پوستی با ناحیه تناسلی منتقل می شود.

این ویروس می تواند تمامی افرادی که از لحاظ جنسی فعال هستند را درگیر کند و معمولا در ابتدا فرد هیچ گونه علامت و نشانه ای نخواهد داشت. با این که در بیشتر موارد، این ویروس خود به خود درمان می شود، اما می تواند در بدن باقی بماند و شرکای جنسی جدید و سالم را آلوده کند.

نکته ای که باید به آن  اشاره کنیم این است که انواعی از این ویروس که در بروز زگیل دخیل هستند، با آن دسته از ویروس هایی که منجر به سرطان می شوند، متفاوت می باشد.

ریسک فاکتورهای موثر

از جمله عوامل موثر در بروز ویروس HPV می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• برقراری رابطه جنسی با افراد آلوده
• ضعیف بودن سیستم ایمنی و ابتلا به HIV و یا پیوند عضو
• وجود آسیب های پوستی
• تماس پوستی با زگیل تناسلی شریک جنسی

تشخیص HPV

در صورتی که زگیل قابل مشاهده باشد، پزشک می تواند به راحتی ابتلا به ویروس HPV را تشخیص دهد. اما با این حال، تست های تشخیصی بیشتری تجویز خواهد شد، تست هایی از قبیل پاپ اسمیر، تست DNA.

در تست پاپ اسمیر، سلول ها از سطح دهانه رحم و یا واژن جمع آوری می شوند تا هر گونه تغییر و یا ناهنجاری سلولی که می تواند منجر به سرطان شود، بررسی گردد.

تست DNA، انواع پر خطر این ویروس را نشان می دهد و معمولا همراه با پاپ اسمیر، برای خانم های بالای سی سال در نظر گرفته خواهد شد.

در برخی موارد، ممکن است نیاز به انجام بیوپسی باشد.

تستی برای تشخیص این ویروس در آقایان وجود ندارد و تشخیص تنها از راه مشاهده علائم و زگیل امکان پذیر می باشد. در موارد خاصی که مرد و یا زن سابقه رابطه جنسی مقعدی داشته باشند، توصیه می شود تست پاپ اسمیر مقعدی انجام شود.

جهت پیشگیری از ابتلا به ویروس HPV چه باید کرد؟

رعایت موارد زیر تا حد بسیار زیادی از ابتلا به این ویروس پیشگیری خواهد کرد:

• دریافت واکسن HPV
• داشتن رابطه جنسی محافظت شده
• عدم برقراری رابطه جنسی در صورت مشاهده زگیل تناسلی

نکته ای که در خصوص زگیل تناسلی باید به آن اشاره کنیم این است که این زگیل ها نباید با ناخن خراش بردارند و یا دچار ترکیدگی شوند.

واکسن HPV

دریافت واکسن HPV احتمال ابتلا به سرطان دهانه رحم و یا پیشرفت سرطان در آینده را کاهش می دهد.

این واکسن در دو دوز و به فاصله زمانی شش تا دوازده ماه باید زده شود.

افراد ما بین 27 تا 45 سال که قبلا واکسن HPV دریافت نکرده اند، می توانند واکسن گارداسیل 9 را بزنند.

حتما در خصوص دریافت بهترین نوع واکسن HPV با پزشک مشورت داشته باشید.

آیا می توان از HPV پیشگیری کرد؟

سه روش برای پیشگیری از HPV وجود دارد: استفاده از کاندوم در حین رابطه جنسی برای جلوگیری از انتقال، واکسینه شدن از سن 9 تا 26 سالگی برای جلوگیری از عفونت، و غربالگری منظم برای جلوگیری از جدی شدن بیماری موجود. استفاده منظم و مناسب از کاندوم در حین رابطه جنسی، انتقال HPV را تا 70 درصد کاهش می دهد. استفاده از کاندوم تنها به نصف زمان خطر را تا 50 درصد کاهش می دهد. کاندوم همچنین خطر دیسپلازی و سرطان را کاهش می دهد، حداقل در زنانی که در مطالعات استفاده مداوم از کاندوم را گزارش کرده اند.

همچنین می توان با استفاده از یک (یا چند) از سه واکسن: سرواریکس (انواع 16، 18)، گارداسیل (انواع 6، 11، 16، 18) و گارداسیل 9 (انواع 6، 11، 16، 18، 31) از HPV پیشگیری کرد. ، 33، 45، 52، 58)، اگرچه گارداسیل 9 اکنون بیش از گارداسیل توصیه می شود. این واکسن ها توسط FDA برای زنان و مردان 9 تا 26 ساله، ترجیحاً قبل از شروع فعالیت جنسی، تأیید شده است. استفاده از این واکسن‌ها در افراد مبتلا به HIV بی‌خطر است، اگرچه میزان اثربخشی آنها از طریق مطالعات بالینی مشخص نشده است. مزایای استفاده از این واکسن ها در افراد بالای 26 سال در حال حاضر در حال بررسی است. واکسن‌های درمانی نیز برای کمک به درمان بیماری‌های موجود، کاهش نیاز به درمان‌های تهاجمی و کاهش خطر ابتلا به دیسپلازی مکرر در حال مطالعه هستند. یکی از این واکسن ها به نام HspE7 در مردان و زنان HIV مثبت مبتلا به دیسپلازی مقعد ایمن و احتمالاً مؤثر است.

سرطان های دهان و گلو می تواند به دلیل عفونت های HPV یا دلایل دیگر باشد و افراد مبتلا به اچ آی وی میزان بیشتری از این سرطان ها را دارند. با این حال، مشخص نیست که آیا هر یک از واکسن ها میزان سرطان های دهان مرتبط با HPV را کاهش می دهد یا خیر. آزمایش DNA HPV ممکن است به شناسایی خطر کمک کند، اما هیچ آزمایشی برای تشخیص محل ظاهر شدن سرطان دهان وجود ندارد، که غربالگری را دشوار می کند. برای آن دسته از افرادی که با HIV زندگی می کنند و دارای سایر بیماری های HPV هستند یا داشته اند، ممکن است عاقلانه باشد که با دقت بیشتری علائم احتمالی سرطان های دهان را تحت نظر داشته باشند.

HPV چگونه تشخیص داده می شود؟

زگیل تناسلی با معاینه بصری توسط پزشک تشخیص داده می شود. دیسپلازی از طریق تست پاپ تست دهانه رحم یا مقعدی که توسط پزشک انجام می شود، تشخیص داده می شود. در اینجا، یک قطعه کوچک از بافت برداشته می شود و از نظر سلول های غیر طبیعی غربالگری می شود. آزمایش DNA HPV نیز ممکن است انجام شود که می تواند تا 14 نوع سرطان زا را شناسایی کند. اگر این کار انجام نشده باشد و نتایج پاپ دیسپلازی را نشان دهد، پزشک ممکن است آزمایش DNA را انجام دهد تا ببیند چه نوع هایی وجود دارد.

برای بررسی بیشتر دهانه رحم، پزشک ممکن است از کولپوسکوپ استفاده کند – یک میکروسکوپ مخصوص که سلول‌های دهانه رحم، واژن/ سوراخ جلویی و فرج را بررسی می‌کند. برای معاینه مقعد، ممکن است یک معاینه دیجیتالی رکتوم انجام دهید، این معاینه زمانی است که پزشک انگشت شما را وارد مقعد می‌کند تا برجستگی یا بافت غیرطبیعی را بررسی کند. آنوسکوپی نیز ممکن است انجام شود، زمانی که پزشک از یک میکروسکوپ مخصوص برای بررسی دقیق‌تر مقعد استفاده می‌کند.

HPV چگونه درمان می شود؟

درمان‌هایی در دسترس هستند که سلول‌های نامنظم را از بین می‌برند، مانند زگیل‌های تناسلی یا دیسپلازی یا ضایعات سرطانی. درمان های دیگر هنوز برای درمان عفونت زمینه ای HPV در حال مطالعه هستند. نوع درمان (و اینکه آیا اصلا استفاده می شود) به شدت بیماری HPV بستگی دارد.

از هر پنج نفر دو نفر خود به خود زگیل را پاک می کنند. شما یا پزشکتان ممکن است زگیل تناسلی را درمان کنید. درمان دیسپلازی یا ضایعات سرطانی باید توسط پزشک انجام شود. برخی از درمان ها باعث ناراحتی بیشتری نسبت به سایرین می شوند و برخی نیاز به زمان بهبودی دارند. افراد مبتلا به HIV گاهی اوقات به درمان تهاجمی تری نیاز دارند. بسته به نوع درمان، عوارض جانبی می تواند شامل ناراحتی، سوزش، درد، سوزش و خونریزی باشد.

داروهای موضعی: ژل‌ها و کرم‌های موضعی – مانند فلوراوراسیل، ایمی‌کیمود، پودوفیلوکس، محلول پودوفیلین و اسید تری کلرواستیک – برای درمان زگیل‌های تناسلی روی پوست یا داخل مقعد یا واژن/ سوراخ جلویی (به استثنای ایمی‌کیمود) استفاده می‌شوند. آنها 30 تا 80 درصد در کاهش اندازه زگیل موثر هستند.

کرایوتراپی از نیتروژن مایع برای منجمد کردن زگیل ها یا سایر سلول های غیر طبیعی در داخل یا نزدیک اندام تناسلی برای درمان زگیل تناسلی و دیسپلازی درجه پایین استفاده می کند. این یکی از ساده ترین روش های درمانی است و اغلب می تواند در مطب پزشک انجام شود. 60 تا 90 درصد موثر است.

لیزر درمانی تهاجمی تر از کرایوتراپی است. از یک پرتو نور پرقدرت برای سوزاندن و برداشتن بافت غیرطبیعی مقعد یا دهانه رحم استفاده می‌کند و معمولاً در بیمارستان انجام می‌شود. درمان با لیزر 20 تا 50 درصد برای دیسپلازی با درجه متوسط ​​و بالا موثر است، مشروط بر اینکه بتوان کل ضایعه را با استفاده از کولپوسکوپ یا آنوسکوپ دید.

LEEP (روش برش الکتریکی حلقه) نوعی جراحی است و تقریباً همیشه در بیمارستان انجام می شود. مانند لیزر درمانی، LEEP نباید روی ضایعاتی که خیلی عمیق هستند و با کولپوسکوپ یا آنوسکوپ قابل مشاهده نیستند استفاده شود.

بیوپسی مخروطی بافت غیرطبیعی دهانه رحم یا مقعد را برای تشخیص و درمان دیسپلازی برش می دهد.

جراحی رادیکال / پرتودرمانی / شیمی درمانی: سرطان دهانه رحم و مقعد (سرطان) مانند سایر انواع سرطان درمان می شود. پرتو و/یا جراحی اغلب برای از بین بردن یا برداشتن سرطان و بافت اطراف آن ضروری است. اگر سرطان گسترش یابد، شیمی درمانی اغلب برای از بین بردن سلول های سرطانی در سایر قسمت های بدن استفاده می شود.

درمان های دیگری نیز در دسترس هستند، از جمله کوتر الکتریکی و انعقاد مادون قرمز. تنها یک درمان دیسپلازی با درجه متوسط ​​یا بالا ممکن است برای جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد یا نباشد. بنابراین، افرادی که دیسپلازی مرحله II یا III CIN یا AIN داشته اند باید به دقت تحت نظر باشند.

هر یک از انواع HPV، علائم و نشانه های مختلفی را به همراه دارند. همان طور که قبلا نیز گفته شد، این ویروس می تواند در نهایت منجر به زگیل تناسلی و یا سرطان شود. درمان قطعی برای این ویروس وجود ندارد، اما رعایت یک سری نکات به تسکین علائم کمک خواهد کرد.

دریافت واکسن، راه اصلی پیشگیری از ابتلا به این ویروس می باشد.

زگیل تناسلی

زگیل های تناسلی معمولا بدون دنبال کردن اقدامات درمانی بهبود می یابند. با این حال، داروهایی وجود دارند که استعمال آن ها بر روی پوست به برداشت زگیل کمک می کند.

در برخی موارد، جراحی راه برداشت زگیل تناسلی می باشد. از جمله:

• کرایوتراپی. که در این روش، نواحی غیر طبیعی با مایع نیتروژن فریز می شوند.
• لیزر. که زگیل با استفاده از لیزر برداشته خواهد شد.
• تزریق اینترفرون. این روش به دلیل عوارض جانبی که به همراه دارد، کمتر مورد استفاده قرار می گیرد.

پزشک با بررسی تمامی جوانب، بهترین گزینه درمان را برای بیمار در نظر خواهد گرفت.

نکته مهمی که باید به آن اشاره کنیم این است که با این که ممکن است زگیل تناسلی خود به خود درمان شود، اما این ویروس هم چنان در بدن باقی می ماند و می تواند به دیگران منتقل شود. راه درمانی برای رفع خارج شدن کامل این ویروس از بدن وجود ندارد.

سرطان

تست روتین پاپ اسمیر و یا سایر تست های غربالگری به تشخیص اولیه سرطان کمک می کند، حتی اگر سرطان پیشرفت کرده  باشد. با تشخیص سرطان، اقدامات درمانی موثر برای بیمار در نظر گرفته خواهد شد.

برای کسب اطلاعات بیشتر به بهترین جراح زیبایی زنان در زنجان مراجعه نمایید.